یافته های بالینی مهم در کودکان مبتلا به فلج مغزی

تشخیص به موقع فلج مغزی در کودکان، سبب می شود روند توانبخشی و کاردرمانی کودکان مناسب و به خوبی طراحی شود و این خود نیازمند درک به موقع اختلالات حرکتی در این گونه کودکان است.

اختلالاتی از قبیل تغییر تون عضلانی، رفلکس های غیر طبیعی، وضعیت بدنی و عملکرد حرکتی نابهنجار در کودک می تواند دلیل بر آسیب مغزی در کودک باشد. اگرچه یافته های اولیه شامل گریه و مکیدن ضعیف، تحریک پذیری، بی حالی نیز می تواند دلیلی بر این گونه مشکلات باشد.  اگرچه این علائم غیراختصاصی می باشند. در نوزادان پره مچور (نوزادی که زودتر از 9 ماه بارداری به دنیا می آید) یا نوزادان با وزن کم تولد، ناهنجاری های نورولوژیک اولیه مانند دیستونی گذرا ممکن است ادامه پیدا نکنند.

اگرچه در مواردی بهبودی نسبی علائم می‌تواند در درصدی از کودکان مبتلا به فلج مغزی که علائم درگیری تون عضلانی و رفلکسی را ندارند و قبل از 2 سالگی تشخیص داده شده‌اند روی دهد. اما به واسطه این که چون معاینات اولیه نمی‌تواند ناهنجاری‌های آینده را پیش‌بینی کنند، معاینات مکرر پیگیری برای تشخیص فلج مغزی و درمان صحیح (خصوصاً درمان توانبخشی از جمله کاردرمانی)  ضروری هستند.