راه رفتن با تاخیر و دیگر مشکلات راه رفتن در کودکان1

 بیشتر کودکان می توانند بین سن 8 ماهگی تا 12 ماهگی از حالت نشسته به ایستاده درایند و بدن خود را به حالت ایستاده نگه دارند و نهایتاً اولین گام ه و قدم های خود را بردارند. یعنی اینکه کودکان اندکی بعد از اولین سالگرد تولدش، می توانند چند قدم به تنهایی بردارند، اما معمولاً قبل از این کار، شروع به راه رفتن با کمک لبه میز یا گرفتن مبل می کنند. حال اگر این اتفاق رخ نداد و کودک در سن معمول را نرفت، چی می شود؟ اگر کودک شما نشانه های راه رفتن با تاخیر را نشان بدهند چه می شود؟ اگر متوجه شوید که کودک شما پاهای پرانتزی دارد یا احیاناً روی نوک انگستان راه می رود چطور؟ آیا باید نگران باشید؟

با توجه به نژادها مختلف و خصوصیات فیزیکی و ژنتیکی کودکان، تنوع گسترده ای بین بچه ها در یادگرفتن راه رفتن وجود دارد. زمان بندی گام های اول می تواند بین کودکان با زمینه های قومی مختلف متفاوت باشد. یک کودک ممکن است تا سه یا چهار ماه بعد از این که کودک دیگری راه افتاده است راه نرود. این امر ضرورتاً نشانه مشکل یا راه رفتن با تاخیر نیست. هر دو کودک احتمال دارد که سالم باشند و بتوانند موقعی که بزرگتر می شوند، بدوند و بازی کنند. اما یک نکته اساسی و ضروری وجود دارد و آن این که مشکلات اسکلتی و عضلانی و یا مشکلات عصبی عضلانی باید مورد بررسی قرار گیرد تا خدای نکرده تاخیر در این مرحله رشدی سبب نشود که کودک صدمات جبران ناپذیر رشدی ببیند.