تشخیص فلج مغزی نیازمند وجود اختلال حرکتی در کودک است. اختلالات تون عضلانی، رفلکس ها، وضعیت بدنی و عملکرد حرکتی در کودک دیده می شود. یافته های اولیه شامل گریه و مکیدن ضعیف، تحریک پذیری، بی حالی می باشند. اگرچه این علائم غیراختصاصی می باشند. در نوزادان پره مچور (نوزادی که زودتر از 9 ماه بارداری به دنیا می آید) یا نوزادان با وزن کم تولد، ناهنجاری های نورولوژیک اولیه مانند دیستونی گذرا ممکن است ادامه پیدا نکنند.
اگرچه در مواردی بهبودی نسبی علائم می‌تواند در درصدی از کودکان مبتلا به فلج مغزی که علائم درگیری تون عضلانی و رفلکسی را ندارند و قبل از 2 سالگی تشخیص داده شده‌اند روی دهد. اما به واسطه این که چون معاینات اولیه نمی‌تواند ناهنجاری‌های آینده را پیش‌بینی کنند، معاینات مکرر پیگیری برای تشخیص فلج مغزی و درمان صحیح (خصوصاً درمان توانبخشی از جمله کاردرمانی) ضروری هستند.
